1.HET VERLOOP VAN DE ZIEKTE

Nadat de ziekte zich heeft geopenbaard hangt van diverse factoren het verdere verloop van de ziekte af.

2. KORTDURENDE BLOOTSTELLING

Indien er sprake is van kortdurende blootstelling en de klachten in zeer lichte mate voorkomen, kan het soms al voldoende zijn om verdere blootstelling te vermijden. Er is een geval bekend van een jonge beginnende schilder die na een korte carrière als huisschilder geconfronteerd werd met genoemde klachten. Doordat er herkenning in een vroeg stadium was, is hij gestopt met het werken als schilder. Omgeschoold als kok en zich verder verwijderd houdend van oplosmiddelen, kan hij nu zonder veel problemen zijn leven vervolgen. Dit zijn zeer zeldzaam voorkomende gevallen. Er is ook een geval bekend van een kortdurende blootstelling(8 weken) doch aan een zeer hoge concentratie. De persoon in kwestie heeft in een ernstige mate het organisch psycho syndroom opgelopen. Dit is aangetoond door een solvent-team.

3. LANGDURIGE BLOOTSTELLING

Bij langdurige blootstelling, we spreken dan van periodes van 5 jaar of meer, zijn de klachten veel ernstiger. Nadat de ziekte zich heeft geopenbaard dit kan na 10 jaar of meer zal meestal de ziekte zich stabiliseren en wordt er geen verdere achteruitgang meer geconstateerd bij personen die zeer lang zijn blootgesteld geweest,(we spreken dan bijvoorbeeld van een blootstellingperiode van 25-30 jaar)wil het wel voorkomen dat nadat de blootstelling is gestaakt, de patiënt toch langzaam achteruit gaat.
Het kan zijn dat diverse organen zijn aangetast en dat de functies van de ledematen zienderogen afnemen. De patiënt heeft vele lichamelijke en psychische klachten die vaak een normaal leven erg moeilijk maken.


4. PROGNOSE
Hersenbeschadiging, geheugenverlies en blijvende invaliditeit tot aan de dood
Door de ontstane hersenbeschadiging krijgt men vele lichamelijke klachten die niet meer te genezen zijn. Het optredende geheugenverlies brengt sociaal en maatschappelijk vele problemen met zich mee. Invaliditeit vraagt aanpassing van gezin en omgeving en het is voor de patiënt erg moeilijk te accepteren. Bovenstaande is zowel van toepassing op langdurige blootstelling aan hoge en lage concentraties als in mindere mate op kortdurende blootstelling aan zeer hoge concentraties oplosmiddelen. Is een patiënt gestopt met de blootstelling aan oplosmiddelen, dan zal het ziektebeeld stabiel blijven. Er zal dan geen verdere achteruitgang geconstateerd worden.